De Camino de Santiago te paard

De Camino te paard - 'Paard-en-kracht' klaart het!

De 'Camino de Santiago' spreekt natuurlijk tot de verbeelding. Toen we hier kwamen wonen was ik me er vaag van bewust dat we zo goed als 'aan' de Camino woonden Op 20 km afstand aan de kust bij Villaviciosa loopt de kustweg en net ten westen loopt de 'variante' naar Oviedo en de 'Camino Primitivo'. In maart van dit jaar, op zoek naar informatie over de Camino de Santiago, stuitte ik op een site van twee Nederlandse meiden die voor een goed doel op weg zouden gaan naar Santiago - te paard! http://www.paardreizen.nl/index.html

Dan denk je, vroeger gingen de pelgrims ook te paard, dus waarom nu niet? Ik heb toen aangeboden om te helpen als ze hier in de buurt assistentie nodig hadden, en prompt werd ik eind juni ineens gebeld of ik voer kon rondbrengen. Ik zat middenin een vertaling die afmoest, maar heb daarna een paar welverdiende vrije dagen doorgebracht met rondrijden en vooral ook rondbellen in het Spaans. "Ik ben op zoek naar onderdak voor een paar pelgrims die te paard de Camino de Santiago doen. De paarden hebben geen overdekte stal nodig maar wel een afgesloten weide". Dat laatste is zo makkelijk nog niet, maar gelukkig heeft een fietstochtorganisator in Santander een bekende die in Llanes een manege heeft. Die ontvangt de pelgrimmeisjes en de paarden fantastisch en heeft ook weer tips voor mensen met paarden verder op de route die onderdak kunnen bieden. Dat hebben ze zelf al voor elkaar gekregen, met alleen vakantie-Spaans! Daarna heb ik het nog moeilijk om een oplossing te vinden rond de grote steden Gijon en Aviles. Gijon heeft wel maneges maar Aviles helemaal niet! Gelukkig brengt ook daar een kennis in Gijon van de mensen in Llanes weer uitkomst.

Als ik het voer ophaal in Cudillero ontmoet ik ze voor het eerst op een weide 'in the middle of nowhere' vlakbij de kust in Santoria. Ze zijn dan op weg naar Ribadesella. Die paarden zijn wel een stuk groter dan onze ezeltjes! Hond Tika blijft eerst ook maar in de auto zitten, maar durft het daarna toch aan om met ons te komen picknicken.Bij Cudillero vind ik nog iemand die paardentochten organiseert en in het volgende dorp iemand kent die een 'cuadrina' (stalletje) heeft hoewel hij zegt dat ze "wel een touw moeten meenemen omdat de deur niet goed sluit". Verder zorg ik dat er om de 25 km of zo een zak paardenvoer ligt, meestal in de plaatselijke herberg of in een bar in de buurt van de volgende overnachtingsplek. De meeste mensen nemen het plastic zakje met iets dat lijkt op vier kilo geperste alfalfa (dat we hier aan de ezels geven) enigszins bevreemd maar welwillend aan. Alleen in de bar bij het station in Aviles krijg ik nul op het rekest. Daar nemen ze geen verdachte pakjes aan. Het laatste pakketje en de rest van het voer laat ik achter bij de 'alberguista' in Piñera bij Navia. Mijn werk zit er bijna op! Als de paarden in het 'Chas' (Club Hípico Astur) in Gijon staan, komen, komen Margriet, Jeanette en vriend Dominique, die vanuit Nederland is aan komen rijden, twee nachtjes logeren. Het is erg gezellig en dan zijn ze ineens weer weg - nog meer kilometers aan het lopen en rijden.

Ze zijn inderdaad na allerlei avonturen (ziek paard) nog op tijd in Santiago aangekomen - een hele prestatie! Lees het verslag op: http://www.paardreizen.nl/reisverslag/

Ik weet inmiddels veel meer over de route van de Camino langs de kust en maak plannen om over een week of wat zelf een deel van de Camino Primitivo (meer door de bergen) te gaan verkennen! Na de verhalen over pelgrims met niet echt frisse voeten in de slaapzalen van de herbergen gaat er alleen wel een tentje mee!