De honden

Onze 'kudde' honden zoals de buren het noemen bestaat uit vier honden. Daarnaast zijn er nog andere viervoeters: de ezels en de katten.

Luna en Tufo
Dit zijn de aanwinsten van dit jaar. Luna is een herderachtige kruising en de liefste hond die je je maar kunt voorstellen. Zij zat drie jaar in het asiel in Langreo, tot ik haar op internet zag toen er een oproep werd gedaan voor de 'vergeten' honden. Ze is geen geboren waakhond hoewel ze hier enthousiast waakt en naar buiten stuift zodra er een auto langsrijdt. Tufo is een soort Baskische herder met een enorm dikke en lange vacht. Hij is ook een beetje een lastige tiener die zijn vorige adoptant tot wanhoop had gebracht tot wij hem opvingen en toen maar hebben gehouden - we wilden hem niet meer kwijt. Inmiddels gedraagt hij zich stukken beter. Niet dat hij niet nog regelmatig probeert om de ezels bijeen te drijven (die geen acht op hem slaan of hem de wei uit jagen) of door de modder rent op de wei naast ons.... Maar daarna kijkt hij je weer zo onschuldig aan, zo van 'wat heb ik dan fout gedaan? Ik ben heeeel lief, toch?'

Bobbie
Dit is Bobbie, echt al een hoogbejaarde hond. Hij heeft altijd in Portugal gewoond met veel ruimte om zich heen. Nu woont hij dus in Spanje. Hij was altijd een beetje een enthousiaste mopperpot, en heel erg gehecht aan zijn mensen. Hij is erg ziek geweest maar er wonder boven wonder weer bovenop gekomen - zolang hij nog enthousiast is over het leven doen we er alles aan om hem bij ons te houden!

Tika
Tika is een kruising van van alles, ze lijkt nog het meest op een mini-rottweiler. Ze heeft al wat afgereisd, gelukkig vond ze vanaf het begin al reizen in de auto het leukste wat er bestond. Als er iemand langskwam met een auto sprong ze er steevast in, of er nou net iemand wou uitstappen of niet.

Een andere grote hobby van haar is achter een tennisbal aanrennen, die opvangen en terugbrengen. Als we aan het wandelen zijn en er geen tennisballen beschikbaar zijn sleept ze graag met hele grote takken en als er water is springt ze daar pardoes in.
Deze zondag heeft ze totaal ruim 30 km gerend, terwijl wij de Senda del oso op de fiets deden. We stopten wel steeds om te kijken of ze moe was, maar als ze dan weer de rivier inging of met de bal wilde spelen dachten we dat het wel goed zat. Toen we thuis kwamen ging ze nog vrolijk met de andere honden wandelen.

Kortom, zo blijven we zelf ook fit, hoewel nooit zo fit als de hondebeesten.