De katten

Dit is China, een wereldkat in meerdere opzichten. Ze heeft de halve wereld met me rondgereisd en ze is uiterst bezeild. Ze is inmiddels een bejaarde kat en ligt vooral te slapen. Ze is nog even wollig als altijd en iedereen dacht altijd dat ze een 'Maine Coon' was, maar ze is gewoon een straatkat uit Barcelona, die als heel klein katje door een vriendin is gered.

Dit is Sasha, een streepje van een Siameesje die dakloos was geworden - ze heeft een week of zo in het asiel gezeten en is daar ziek geworden en heeft het voor elkaar gekregen haar kopje ergens tussen te wringen - nu zit ze nog vol met korsten. Ze vindt de honden geen punt: El Tuf ruikt eens aan haar, ze gaat dan op haar rug liggen en hij denkt: 'Nou als at beest niet wegrent is er ook geen lol aan...'

Favoriete bezigheden: buiten rondsluipen en je overal volgen. Ze heeft de ezels al ontmoet, die vond ze toch wat groot en de ezels vonden haar niet eetbaar. Ze hebben nog wel even geroken of het geen vermomde wortel was.

De honden

Onze 'kudde' honden zoals de buren het noemen bestaat uit vier honden. Daarnaast zijn er nog andere viervoeters: de ezels en de katten.

Luna en Tufo
Dit zijn de aanwinsten van dit jaar. Luna is een herderachtige kruising en de liefste hond die je je maar kunt voorstellen. Zij zat drie jaar in het asiel in Langreo, tot ik haar op internet zag toen er een oproep werd gedaan voor de 'vergeten' honden. Ze is geen geboren waakhond hoewel ze hier enthousiast waakt en naar buiten stuift zodra er een auto langsrijdt. Tufo is een soort Baskische herder met een enorm dikke en lange vacht. Hij is ook een beetje een lastige tiener die zijn vorige adoptant tot wanhoop had gebracht tot wij hem opvingen en toen maar hebben gehouden - we wilden hem niet meer kwijt. Inmiddels gedraagt hij zich stukken beter. Niet dat hij niet nog regelmatig probeert om de ezels bijeen te drijven (die geen acht op hem slaan of hem de wei uit jagen) of door de modder rent op de wei naast ons.... Maar daarna kijkt hij je weer zo onschuldig aan, zo van 'wat heb ik dan fout gedaan? Ik ben heeeel lief, toch?'

Bobbie
Dit is Bobbie, echt al een hoogbejaarde hond. Hij heeft altijd in Portugal gewoond met veel ruimte om zich heen. Nu woont hij dus in Spanje. Hij was altijd een beetje een enthousiaste mopperpot, en heel erg gehecht aan zijn mensen. Hij is erg ziek geweest maar er wonder boven wonder weer bovenop gekomen - zolang hij nog enthousiast is over het leven doen we er alles aan om hem bij ons te houden!

Tika
Tika is een kruising van van alles, ze lijkt nog het meest op een mini-rottweiler. Ze heeft al wat afgereisd, gelukkig vond ze vanaf het begin al reizen in de auto het leukste wat er bestond. Als er iemand langskwam met een auto sprong ze er steevast in, of er nou net iemand wou uitstappen of niet.

Een andere grote hobby van haar is achter een tennisbal aanrennen, die opvangen en terugbrengen. Als we aan het wandelen zijn en er geen tennisballen beschikbaar zijn sleept ze graag met hele grote takken en als er water is springt ze daar pardoes in.
Deze zondag heeft ze totaal ruim 30 km gerend, terwijl wij de Senda del oso op de fiets deden. We stopten wel steeds om te kijken of ze moe was, maar als ze dan weer de rivier inging of met de bal wilde spelen dachten we dat het wel goed zat. Toen we thuis kwamen ging ze nog vrolijk met de andere honden wandelen.

Kortom, zo blijven we zelf ook fit, hoewel nooit zo fit als de hondebeesten.

De Camino Primitivo

In juli 2006 hebben we de Camino Primitivo verkend en zijn we van Salas naar Pola de Allande (foto) gelopen. Een tocht terug in de tijd. Hier bestaat de bar-tienda nog, een café annex winkel. De Camino slingert zich om de wegen heen, die zelf ook flink slingeren. Pola de Allande ligt zo'n 100 km van Oviedo af en er is verder geen stad in de buurt. De mensen zijn vriendelijk en de broodjes kaas enorm! Overal en met iedereen kan je een praatje maken. Ik denk ook dat al die wandelaars het plattelandsleven best wat opvrolijken.

Na de verhalen over volle albergues en snurkende mensen hadden we een tentje meegenomen waarin we drie nachten hebben gekampeerd. Nu is dit zo'n 'licht' belopen camino dat ik niet denk dat we er last van gehad zouden hebben. We hoorden zelfs dat een meisje 's avonds nog doorgelopen was omdat ze het eng vond om alleen te zijn in een albergue!

We zijn aan de kust begonnen met een nachtje kamperen op een camping in Cudillero om daarna de mensenmassa's achter ons te laten. We hebben de auto geparkeerd op het plein in Salas en zijn aan het eind van de rit van Pola weer met de bus teruggereden.

Bij onze verkenning van de Camino Primitivo hebben we het boekje van de CSJ en het Spaanse boek van El País gebruikt.

Meer informatie over de 'Caminos' die door Noord-Spanje lopen.
Spaans: http://www.jacobeo.net/caminodelnorte/caminodelnorte.htm http://www.mundicamino.com/
Met veel foto's van de Camino Primitivo:
http://www.galicia-suroeste.com/caminodesantiago/sebrayo-sariego.htm
Engels:
http://www.gawthorpe40.freeserve.co.uk/ http://www.pilipalapress.com/camino/info.html Confraternity of St James http://www.csj.org.uk/
Nederlands:
http://www.santiago.nl/index2.html

Gidsen: Goede gidsen in het Engels zijn van de Confraternity of St James, helaas alleen tekst dus een Spaans boek met een tekening van de route erbij is wel handig http://www.csj.org.uk/acatalog/index.htm

Spaans:
El Camino de Santiago del Norte - EL PAIS/AGUILAR Dit boek beschrijft zowel de kustroute als de route door het binnenland

De Camino de Santiago te paard

De Camino te paard - 'Paard-en-kracht' klaart het!

De 'Camino de Santiago' spreekt natuurlijk tot de verbeelding. Toen we hier kwamen wonen was ik me er vaag van bewust dat we zo goed als 'aan' de Camino woonden Op 20 km afstand aan de kust bij Villaviciosa loopt de kustweg en net ten westen loopt de 'variante' naar Oviedo en de 'Camino Primitivo'. In maart van dit jaar, op zoek naar informatie over de Camino de Santiago, stuitte ik op een site van twee Nederlandse meiden die voor een goed doel op weg zouden gaan naar Santiago - te paard! http://www.paardreizen.nl/index.html

Dan denk je, vroeger gingen de pelgrims ook te paard, dus waarom nu niet? Ik heb toen aangeboden om te helpen als ze hier in de buurt assistentie nodig hadden, en prompt werd ik eind juni ineens gebeld of ik voer kon rondbrengen. Ik zat middenin een vertaling die afmoest, maar heb daarna een paar welverdiende vrije dagen doorgebracht met rondrijden en vooral ook rondbellen in het Spaans. "Ik ben op zoek naar onderdak voor een paar pelgrims die te paard de Camino de Santiago doen. De paarden hebben geen overdekte stal nodig maar wel een afgesloten weide". Dat laatste is zo makkelijk nog niet, maar gelukkig heeft een fietstochtorganisator in Santander een bekende die in Llanes een manege heeft. Die ontvangt de pelgrimmeisjes en de paarden fantastisch en heeft ook weer tips voor mensen met paarden verder op de route die onderdak kunnen bieden. Dat hebben ze zelf al voor elkaar gekregen, met alleen vakantie-Spaans! Daarna heb ik het nog moeilijk om een oplossing te vinden rond de grote steden Gijon en Aviles. Gijon heeft wel maneges maar Aviles helemaal niet! Gelukkig brengt ook daar een kennis in Gijon van de mensen in Llanes weer uitkomst.

Als ik het voer ophaal in Cudillero ontmoet ik ze voor het eerst op een weide 'in the middle of nowhere' vlakbij de kust in Santoria. Ze zijn dan op weg naar Ribadesella. Die paarden zijn wel een stuk groter dan onze ezeltjes! Hond Tika blijft eerst ook maar in de auto zitten, maar durft het daarna toch aan om met ons te komen picknicken.Bij Cudillero vind ik nog iemand die paardentochten organiseert en in het volgende dorp iemand kent die een 'cuadrina' (stalletje) heeft hoewel hij zegt dat ze "wel een touw moeten meenemen omdat de deur niet goed sluit". Verder zorg ik dat er om de 25 km of zo een zak paardenvoer ligt, meestal in de plaatselijke herberg of in een bar in de buurt van de volgende overnachtingsplek. De meeste mensen nemen het plastic zakje met iets dat lijkt op vier kilo geperste alfalfa (dat we hier aan de ezels geven) enigszins bevreemd maar welwillend aan. Alleen in de bar bij het station in Aviles krijg ik nul op het rekest. Daar nemen ze geen verdachte pakjes aan. Het laatste pakketje en de rest van het voer laat ik achter bij de 'alberguista' in Piñera bij Navia. Mijn werk zit er bijna op! Als de paarden in het 'Chas' (Club Hípico Astur) in Gijon staan, komen, komen Margriet, Jeanette en vriend Dominique, die vanuit Nederland is aan komen rijden, twee nachtjes logeren. Het is erg gezellig en dan zijn ze ineens weer weg - nog meer kilometers aan het lopen en rijden.

Ze zijn inderdaad na allerlei avonturen (ziek paard) nog op tijd in Santiago aangekomen - een hele prestatie! Lees het verslag op: http://www.paardreizen.nl/reisverslag/

Ik weet inmiddels veel meer over de route van de Camino langs de kust en maak plannen om over een week of wat zelf een deel van de Camino Primitivo (meer door de bergen) te gaan verkennen! Na de verhalen over pelgrims met niet echt frisse voeten in de slaapzalen van de herbergen gaat er alleen wel een tentje mee!

NL - Nieuw blog voor Ceceda

Dit wordt een blog in het Nederlands over het dorpje waar ik woon in Noord-Spanje. Ceceda ligt in Asturias, ongeveer midden tussen Oviedo en de Picos de Europa. Ook zitten we ongeveer in het midden tussen de zee en de echte hoge bergen.

Ik gebruik mijn andere blog 'Lost in translation' (http://your-translation.blogspot.com) voor wat ik kwijt wil over vertalen.

Ik zal ook een blog in het Engels aanhouden over Ceceda, voor de Engelse tak van de familie ...