24 juli 2009

Naar het strand nadat de strandgasten weg zijn. De honden die meegaan vinden het heerlijk.

Bob met vrijwilligster Anne uit Duitsland, die twee weken zou blijven maar dat is uitgelopen tot bijna twee maanden. Wel handig omdat ik veel naar Nederland ga en er zo altijd voldoende 'handen' zijn om de finca, de honden en de groententuin te bemensen.

Toby de kater

1 juli 2008

Onze eerste kater in de opvang. Een jeweetwelkater uiteraard. Hoewel opvang ... volwassen katten worden meestal iet meer geadopteerd, we hebben en nog zo een paar rondlopen.

Toby moest weg vond zijn eigenares en hij kon nergens naartoe. Hij had overal wondjes, omdat hij, zo bleek, oormijt had - eenvoudig op te lossen met een pipetje. Hij is nog vrij jong en heeft een prachtige marsipulamistaart.

Op honden heeft hij het niet zo begrepen, gelukkig hebben de katten bij de keuken aan de achterkant van het huis een eigen uitgang en komt Tobi eigenlijk niet verder het huis in dan de keuken waar hij het liefst op een keukenstoel slaapt.

Moira

23 augustus 2008
Klein zwart katje in de opvang, ik hoop dat ze het gaat halen. Gevonden door een stel uit Madrid met een vakantiehuis in de buurt van Infiesto. Tja en wat doe je dan als je een katje vindt en dat niet aan haar lot over kunt laten? Gelukkig zijn ze bereid de kosten op zich te nemen en hebben we er weer een contact in Madrid bij - ze rijden minstens eens per maand van Madrid naar Asturias en terug.

Moira, weespoesje van een maand oud.

Update:

Deze kleine dame heeft zich prima ontwikkeld en is maart 2009 in de buurt geadopteerd, de geluksvogel! Op de foto met haar grote vriend Toby.

Flint, ezelveulen geboren

'T is dat ik niet religieus ben maar Florian kwam dood ter wereld op paaszondag en in de nacht van Hemelvaart (2 mei 2008) kwam Flint ter wereld, een perfect mooi ezelveulentje. We hadden het jochie bijna als meisje Pacience gedoopt vanwege het lange wachten, maar het wordt dus Flint.

Zijn eerste dag heeft hij met mammie Eeyore doorgebracht onder de appelboom waar hij is geboren. Ik zag haar daar gisteren nog door het zand rollen en dacht: dat veulentje komt er nooit maar ik had beter moeten weten - weet ik nu. Ook de buurvrouw had gisteravond tegen Bob gezegd: het veulentje is er, maar die had gedacht dat ze met haar 84 jaar misschien dingen zag die er niet waren... Vanochtend kwam de buurman vertellen dat er een veulentje in de wei liep en van lopen kon je nog niet echt spreken, maar daar stond hij dan wankelend zijn enorm lange benen uit te proberen. Gelukkig was het een prachtige dag zodat we ons niet schuldig hoefden te voelen dat we het Engelse ezelboek niet volgden door hem af te drogen en onder een infrarode lamp te zetten. We maakten ons wel zorgen of hij wel ging drinken, maar dat ging gelukkig goed. Ik was daar niet zeker van voordat ik voor-het-geval-dat niet nog een zuigfles en babymelkpoeder had gekocht.

Vanavond hebben we, of heeft Pedro die langs kwam, het veulentje naar de stal achter gedragen waar ze beide de wat kille nacht lekker warm en zonder tocht of dauw doorbrengen. Eeyore moest niets hebben van Cobby (de vader) die achter haar aan kwam lopen, wat hem met wat hoge trappen van de achterbenen werd duidelijk gemaakt. Je bent moeder of je bent het niet en zij is een zeer geëmancipeerde dame.

Wir wissen nichts von diesem Hingehn

Florian van Flora, oneindig perfect ezelveulentje, te groot om goed geboren te worden, heeft het niet gehaald. Florian heeft nog even de wereld in kunnen kijken, heel even, maar zijn moeilijke geboorte heeft hij niet overleefd.

Wir wissen nichts von diesem Hingehn, das nicht mit uns teilt. (Rilke)
Ceceda, paaszondag 23 maart 2008.

Een jaar later

Alweer een jaar later sinds het vorige blogje.

We hebben hele ladingen tijdelijke opvanghonden gehad - er lopen nog twee tijdelijke opvangers rond en twee vaste gasten voor wie we maar net de juiste adoptanten moeten vinden.

Nico

Nico is een fantastische, lieve, aantrekkelijke lobbes - maar hij is op leeftijd. In Spanje is dat een onvergeeflijke zonde omdat mensen nog steeds het idee hebben dat je alleen pupjes kunt opvoeden (en pupjes zijn vreeeeselijk bewerkelijk - ik vind het enig ze even op te vangen maar ben dubbel zo blij als ze worden geadopteerd). Sja, en hij is echt op leeftijd, zo'n 8 jaar oud.

Hij loopt niet weg, blaft niet als een gek als er een auto langs komt, wil heel graag worden geaaid, kijkt niet om naar de katten, kan met iedereen en alle andere honden goed opschieten - een ideale lobbes.

Tot hij bij de dierenarts komt en die hem wil prikken of zo - dan moet er een muilkorf om want aan mijn lijf geen polonaise zegt hij.

Nico is in december 2008 geadopteerd en woont in Gijón met Monique!

De nieuwkomers

Sinds eind november en half december hebben we nog een paar nieuwkomers:

Dit is Jazz, een Whippet, of zoals ze hier op het forum stond: Whiput of 'galga enana'.

Er werd een opvanggezin gezocht, maar Bob is een whippetliefhebber dus het was liefde op het eerste gezicht.

Alles wat in de boekjes staat over whippets, dat ze zo schoon zijn en niet aggressief, is niet op Jazz van toepassing, tenminste niet als ze met de rest van de honden samen is. Ze is wel bang voor vreemde honden maar neemt het thuis tegen iedereen op!

De nieuwe Siamees (links) heet Winnie en was thuis niet meer gewenst. Dus hebben wij haar in de opvang, in de hoop dat iemand haar wil adopteren - Siamese katten doen het erg slecht in de asiels of kattenopvang want ze hebben de neiging zelfmoord te gaan plegen als ze uit hun vertrouwde omgeving worden gehaald. Na Sasha gezien te hebben, op sterven na dood door eigen toedoen, kon ik deze Siamese dame niet weigeren. Ze is een wilde, althans in het begin, maar nu, na twee maanden, is ze helemaal gewend.

De katten

Dit is China, een wereldkat in meerdere opzichten. Ze heeft de halve wereld met me rondgereisd en ze is uiterst bezeild. Ze is inmiddels een bejaarde kat en ligt vooral te slapen. Ze is nog even wollig als altijd en iedereen dacht altijd dat ze een 'Maine Coon' was, maar ze is gewoon een straatkat uit Barcelona, die als heel klein katje door een vriendin is gered.

Dit is Sasha, een streepje van een Siameesje die dakloos was geworden - ze heeft een week of zo in het asiel gezeten en is daar ziek geworden en heeft het voor elkaar gekregen haar kopje ergens tussen te wringen - nu zit ze nog vol met korsten. Ze vindt de honden geen punt: El Tuf ruikt eens aan haar, ze gaat dan op haar rug liggen en hij denkt: 'Nou als at beest niet wegrent is er ook geen lol aan...'

Favoriete bezigheden: buiten rondsluipen en je overal volgen. Ze heeft de ezels al ontmoet, die vond ze toch wat groot en de ezels vonden haar niet eetbaar. Ze hebben nog wel even geroken of het geen vermomde wortel was.